نویسنده: Focc1403 
این نمودارها میزان «شیوع زودرسِ» ۲۹ گونه سرطان رو در بازه ۱۹۹۰ به بعد نشون میده. مثلا سرطان روده بزرگ که معمولا مردان بالای ۶۰ سال رو مبتلا میکرد، امروزه در آمریکا تبدیل شده به اولین عامل مرگومیر بر اثر سرطان در مردان زیرِ ۵۰ سال؛ و همچنین دومین سرطان کشنده در زنان جوان.
میشه این روند نگرانکننده رو صرفا ناشی از افزایش میزان چاقی دونست یا به کاهش تحرک، رژیم غذایی ناسالم و مصرف محصولات فرآوری شده نسبت داد. اما مطالعات آماری نشون میده که اینها نمیتونن خیلی از مشاهدات رو توجیه کنن و باید به دنبال دلایل عمیقتری بود:
مقاله فوق اختصاص به بررسی همین مساله داره و دلایل احتمالی اون. میگه این روند افزایشی تقریبا در همه کشورها دیده میشه و مختص آمریکا نیست. هرچند در آمریکا و بعضی کشورهای پیشرفته نرخ مرگومیر بر اثر سرطان درمجموع کاهشی بوده، اما درعین حال سرطانهای زودرس تا حدود ۳۰ درصد افزایش داشتن.
سرطانهای زودرس اغلب با دستگاه گوارش مرتبطند، مثل سرطان لوزالمعده، روده بزرگ و شکم. اما در سایر سرطانها ازجمله سرطان پستان و پروستات هم این کاهش سن ابتلا دیده میشه. سرطان مثانه در افراد زیر ۵۰ سال در آمریکا سالانه ۲ درصد افزایش نشون میده و این عدد برای سرطان پستان حدودا ۴ درصده.
این افزایش آمار در جوانترها باعث شده که برنامهریزیهایی برای تشویق افراد به چکاپ در سنین پایینتر صورت بگیره. ابتلای بعضی از افراد مشهور هم نقش زیادی در افزایش آگاهی داشته. مخصوصا مرگ ناگهانی چادویک بوزمن در سال ۲۰۲۰ منجر به تاسیس NGOهای متعددی برای آگاهیبخشی در این زمینه شد.
این مقاله عوامل متعددی رو بررسی میکنه و میگه شاید اگر دیتاهای دقیقتری از مثلا ۵۰ سالِ گذشته داشتیم، الان میتونستیم این مساله رو راحتتر ریشهیابی کنیم. به همین علته که تحقیقات درازمدت و جمعآوری دادههای بیشتر در حال حاضر باید جزء اولویتهای سیاستگذاران حوزهی سلامت باشه
مقاله تاکید زیادی بر لزوم افزایش آگاهی داره. میگه این افزایش آگاهی باعث میشه که افراد علائم زودهنگامِ بروز سرطان رو جدی بگیرن. تقریبا نیمی از سرطانها قابل پیشگیری هستند و اکثر اونها رو میشه در صورت تشخیص زودهنگام با کمترین عوارض درمان کرد.
منبع: وبسایت فرهنگ امروز
